Posts

Showing posts from September, 2024

(979) പകൽ കിനാവ്!

  പണ്ടുപണ്ട്, സിൽബാരിപുരം ദേശത്ത് ഒരു യാചകൻ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ അനേകം ധാന്യങ്ങൾ കിട്ടുന്ന വയലുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. അയാൾ വളരെ വേഗത്തിൽ ഓടി നടന്ന് ദാനമായി കിട്ടിയ ധാന്യമെല്ലാം അയാൾ കിടന്നുറങ്ങുന്ന പഴയ വീട്ടിൽ സൂക്ഷിച്ചു. ആ വീട് ആരോ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയതിനാൽ ജനവാസമില്ലാത്ത ഒന്നായിരുന്നു. ഉപയോഗത്തിനു ശേഷമുള്ളത് വലിയ കലത്തിൽ ശേഖരിച്ചു വയ്ക്കും. ഒരു ദിവസം അയാൾക്ക് ഒരു ഉപായം തോന്നി. ഇതെല്ലാം ചന്തയിൽ കൊടുത്ത് നല്ല വില വാങ്ങണം. അങ്ങനെ വിചാരിച്ച് വലിയ കലത്തിൽ തലച്ചുമടായി നടക്കാൻ തുടങ്ങി. അതിനിടയിൽ, പകൽക്കിനാവ് കാണാൻ തുടങ്ങി. ഈ ധാന്യം കൊടുത്തിട്ട് ചെറിയ ആട്ടിൻകുട്ടിയെ വാങ്ങണം. അതു വലുതാകുമ്പോൾ അതിന് കുട്ടികൾ ഉണ്ടാവും അതിനെയല്ലാം വിറ്റിട്ട് ഒരു പശുക്കുട്ടിയെ മേടിക്കണം. അതും പ്രസവിച്ചു കഴിയുമ്പോൾ അതിൻ്റെ കുട്ടികളെ വലുതാക്കി വിറ്റിട്ട് ഒരു പെൺകുതിരയെ മേടിക്കണം. അതിനും കുട്ടികൾ ഉണ്ടാകുമ്പോൾ വളർത്തി വലുതാക്കി വിറ്റിട്ട് ഒരു വീട് സ്വന്തമായി വാങ്ങണം. പിന്നീട്, സുന്ദരിയായ യുവതിയെ കല്യാണം കഴിക്കണം. ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു ഉണ്ണി പിറക്കും! ഇങ്ങനെ ചിന്തിച്ചു കൊണ്ട് അയാൾ ഒരു തോട് മുറിച്ചു കടക്കുകയായിരുന്നു. അരയ്ക്കു മുകളി...

(978) സ്വന്തം തീരുമാനമില്ലാത്തവൻ!

  സിൽബാരിപുരം ദേശത്ത് ഒരു നെയ്ത്തുകാരനുണ്ടായിരുന്നു. അയാളും കുടുംബവും സാമാന്യം സുഖമായി ജീവിച്ചു വരികയായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം, നെയ്ത്തിനുള്ള പരുത്തി ശേഖരിക്കാനായി കാട്ടിലൂടെ നടക്കുകയാണ്. അന്നേരം, അയാളുടെ കഠിനാധ്വാനത്തിൽ മനസ്സലിഞ്ഞ് വനദേവത അവനു മുന്നിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. "നിനക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള വരം നൽകാൻ ഞാൻ ഒരുക്കമാണ്. ചോദിച്ചുകൊള്ളുക" അയാൾ പറഞ്ഞു -"എനിക്ക് സ്വന്തമായി പെട്ടെന്ന് തീരുമാനിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല. അതിനാൽ, എൻ്റെ ഭാര്യയോടും ചങ്ങാതിയോടും ചോദിച്ചിട്ടു നാളെ ഇവിടെ വരാം" അയാൾ വേഗത്തിൽ തിരികെ നടന്ന് സുഹൃത്തിൻ്റെ പക്കലെത്തി കാര്യങ്ങൾ വിശദീകരിച്ചു. അന്നേരം ചങ്ങാതി പറഞ്ഞു -" ഈ രാജ്യത്തിൻ്റെ രാജാവാകണം എന്നു പറയണം. അന്നേരം എനിക്കു പിന്നെ മന്ത്രിയുമാകാം" എന്നാൽ, നെയ്ത്തുകാരൻ പറഞ്ഞു -"എനിക്ക് ഭാര്യയോടും ഒന്നു ചോദിക്കണം" പക്ഷേ, ചങ്ങാതി നീരസപ്പെട്ടു - "പെൺ ബുദ്ധി പിൻബുദ്ധിയാണ് " എങ്കിലും അയാൾ തീരുമാനം മാറ്റാതെ ഭാര്യയോടു ചോദിച്ചപ്പോൾ അവളുടെ മറുപടി മറ്റൊരു വിധത്തിലായിരുന്നു. "ഒരു തലയും രണ്ടു കയ്യും ഉള്ളപ്പോൾത്തന്നെ നമുക്ക് സുഖമായി ജീവിക്കാൻ പറ്റുന്നു...

(977) കൊതിയൻ കുറുക്കൻ്റെ അന്ത്യം!

  സിൽബാരിപുരം കാട്ടിലൂടെ രണ്ടു കൂറ്റൻ മുട്ടനാടുകൾ മേഞ്ഞു നടക്കുകയായിരുന്നു. അവർ കുറെ വർഷങ്ങളായി ചങ്ങാതിമാരാണ്. ഒരു ദിവസം, അവർ പുല്ലു തിന്നുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ അവിചാരിതമായി ഒരു കുറുക്കൻ മരത്തിനു മറവിൽ നിന്നുകൊണ്ട് പിറുപിറുത്തു - "ഹൊ! ഇവന്മാരുടെ ചോരയ്ക്കും മാംസത്തിനും എന്തു രുചിയായിരിക്കും! പക്ഷേ, അവരോട് എതിർക്കാനുള്ള ശക്തി തനിക്കില്ലല്ലോ" അങ്ങനെ കുറച്ചു നേരം ആലോചിച്ചപ്പോൾ അവന് ഒരു സൂത്രം തോന്നി. നേരെ അവരുടെ സമീപത്ത് ചെന്നു പറഞ്ഞു -"എന്തൊരു അത്ഭുതമായിരിക്കുന്നു. ഇത്രയും കാണാൻ ചന്തമുള്ള ആടുകളെ ഞാൻ ഈ കാട്ടിൽ കണ്ടിട്ടില്ല" പക്ഷേ, കുറുക്കൻ്റെ സാമീപ്യം അവർക്ക് ഇഷ്ടമായില്ല. ഒരുവൻ പറഞ്ഞു -"എടാ, കള്ളക്കുറുക്കാ നിൻ്റെ വാചകമൊന്നും ഞങ്ങളുടെ അടുത്തു വേണ്ടാ. വേഗം സ്ഥലം വിട്ടോളൂ" ആ മുഖസ്തുതിയിൽ ആടുകൾ മയങ്ങിയില്ലെന്നു കണ്ടപ്പോൾ കുറുക്കൻ അടവൊന്നു മാറ്റി പയറ്റി. "ഞാൻ പോയേക്കാം. പക്ഷേ, നിങ്ങളുടെ സൗന്ദര്യം ഒരുപോലെ ആണെങ്കിലും ശക്തിക്ക് വളരെ വ്യത്യാസമുണ്ട്. നിങ്ങളിൽ ആരാണു ശക്തൻ എന്നു നിങ്ങൾക്കു ബോധമുണ്ടോ?" ഉടൻ, ഒന്നാമത്തെ ആട് പറഞ്ഞു- "സംശയിക്കാനില്ല. അത് ഞാനാണ് ...

(976) പ്രഭുവിൻ്റെ മകൾ!

  പണ്ടു പണ്ട്, സിൽബാരിപുരം രാജ്യത്ത് ഒരു പ്രഭു ജീവിച്ചിരുന്നു. അയാൾക്ക് സുന്ദരിയായ മകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒരിക്കൽ, പ്രഭുവിൻ്റെ മകളെ ഒരു രാക്ഷസൻ കണ്ടു. പിന്നീട്, കുമാരിയെ തട്ടിക്കൊണ്ടു പോകണമെന്ന് രാക്ഷസൻ ഉറപ്പിച്ച് അതിനുള്ള പദ്ധതി തയ്യാറാക്കുകയും ചെയ്തു. പക്ഷേ, പകൽ സമയത്ത് രാക്ഷസൻ്റെ രൂപം കണ്ട് എല്ലാവരും പേടിക്കുമെന്ന് അയാൾക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് അവിടത്തെ കുതിരലായത്തിലെ ഒരു കുതിരയായി രാക്ഷസൻ വേഷം മാറിയത്. അന്നു രാത്രിയിൽ, കുതിരലായത്തിൽ ഒരു കള്ളനെത്തിയത് രാക്ഷസൻ കണ്ടില്ല. എന്നാൽ, ലക്ഷണമൊത്ത കുതിരയെ മോഷ്ടിക്കാനായിരുന്നു കള്ളൻ ആലോചിച്ചത്. അവൻ അതിനായി രാക്ഷസക്കുതിരയുടെ മുന്നിലെത്തി! പ്രഭുവിനെ ഇതുവരെയും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത രാക്ഷസൻ കരുതിയത് അത് പ്രഭുവാണെന്നാണ്. അതിനാൽ, ആ കുതിര അനങ്ങാതെ നിന്നു. ഉടൻ, കള്ളൻ ആ കുതിരയെ വെളിയിലേക്കു നടത്തിയ ശേഷം കുതിരപ്പുറത്ത് ചാടിക്കയറി! അന്നേരം, രാക്ഷസൻ പിറുപിറുത്തു - "എൻ്റെ മിന്നൽവേഗം ഈ പ്രഭു അറിയുമ്പോൾ മകളെ എനിക്കുതന്നെ വിവാഹം ചെയ്തു തരും! അതിനായി ഈ ലോകം മുഴുവനും ഒന്നു ചുറ്റിവരാം!" രാക്ഷസക്കുതിരയ്ക്ക് അപാരമായ വേഗമായിരുന്നു. അതു കണ്ടപ്പോൾ കള്ളന് എന്തോ...

(975) കുരുവിയുടെ പ്രതികാരം!

  സിൽബാരിപുരം വനത്തിൽ മനോഹരമായ പൂക്കൾ ഉള്ള ഒരു മരത്തിലായിരുന്നു കുരുവിയുടെ കുടുംബം കഴിഞ്ഞത്. ആ മരത്തിനു സമീപമായി ഒരു മരംകൊത്തിയും ഈച്ചകളും പിന്നെ ഒരു തവളയും ഉണ്ടായിരുന്നു. അവരെല്ലാം നല്ല ചങ്ങാതിമാരായിരുന്നു. ഒരിക്കൽ, കുരുവികൾക്ക് കൂട്ടിൽ മുട്ടകളായി. വിരിയുന്നതും കാത്ത് അവർ ഇരിക്കുന്ന സമയം. ഒരു ദിവസം കൊമ്പനാന ആ മരത്തിനു കീഴെ വന്നു. ആനയുടെ ചൊറിച്ചിൽ മാറ്റാനായി അവൻ കുരുവിക്കൂടുള്ള മരത്തിൽ ഉരയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി. അന്നേരം മുട്ടകൾ താഴെ വീണ് പൊട്ടുമെന്ന് പേടിച്ച് കുരുവികൾ പറഞ്ഞു -"ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടിൽ മുട്ടകൾ വിരിയാറായി. വേറെ മരത്തിൽ പോയി ദേഹം ചൊറിയാമല്ലോ" അതുകേട്ട് ആനയ്ക്ക് ദേഷ്യം ഇരച്ചുകയറി. അവൻ മരത്തിൽ ശക്തിയായി കൊമ്പു കൊണ്ട് കുത്തിയപ്പോൾ മുട്ടകളെല്ലാം താഴെ വീണു നശിച്ചു! കുരുവികൾ വേദനയോടെ അതു കണ്ടു നിന്നു. കാട്ടാനയുടെ ദുഷ്ട പ്രവൃത്തിയേക്കുറിച്ച് കൂട്ടുകാരായ ഈച്ചകളോടും മരംകൊത്തിയോടും തവളയോടും ചർച്ച ചെയ്തു. ഒടുവിൽ അവർ ഒരു പദ്ധതി രൂപീകരിച്ചു. ആന ഉറങ്ങുന്ന സമയത്ത് മരംകൊത്തി കണ്ണുകൾ രണ്ടും കൊക്കു കൊണ്ട് ആഞ്ഞു കൊത്തി. ആനയുടെ മുറിഞ്ഞ കണ്ണുകളിൽ ഈച്ചകൾ മുട്ടയിട്ടപ്പോൾ കണ്ണുകൾ വൃണമായി മാറി. തുടർന്ന...

(974) വിദ്യാർഥികളും സാമൂഹിക സേവനവും

  വിദ്യാർഥികൾ ഒരു സമൂഹത്തിൻ്റെ ഭാവി നിർമ്മാണത്തിന് വലിയൊരു പങ്കു വഹിക്കുന്നുണ്ട്. അവരുടെ നിസ്തുലമായ സേവനങ്ങൾ രാജ്യമാകെ സമ്പത്തായി മാറുന്നു. അതിനായി ആദ്യം, ഒരു വിദ്യാർഥി സ്വന്തം സമൂഹത്തിൽ നിന്നും ഒട്ടേറെ കാര്യങ്ങൾ പഠിക്കണം. പിന്നീട്, തിരികെ സമൂഹത്തിനു ധാരാളം നൽകാനും ആ വ്യക്തിക്ക് അവസരം ലഭിക്കുകയും ചെയ്യും. ഒഴിഞ്ഞു മാറാതെ, സാമൂഹിക സേവനത്തിലൂടെ പൊതു ഇടങ്ങളിലുള്ള അവരുടെ പങ്കു വഹിക്കാൻ ഏറെ ശ്രദ്ധിക്കണം. പൊതുജന നന്മയ്ക്കായി പ്രവർത്തിക്കാൻ ധാരാളം അവസരങ്ങൾ ഉണ്ടെന്ന് ഓർക്കണം. അതുവഴിയായി നേതൃത്വപാടവം വിദ്യാർഥികളിൽ വർദ്ധിക്കുമ്പോൾ ഏതു പ്രവർത്തനങ്ങളിലും മുന്നിട്ടു വരാനും സഭാകമ്പവും സങ്കോചവും നാണവും എല്ലാം മറികടക്കാനും പറ്റും. അവർക്കു കടന്നു ചെല്ലാവുന്ന ചില സാമൂഹിക പ്രവർത്തനങ്ങളിലേക്കു നോക്കാം. ഒന്നാമതായി പ്രകൃതി ദുരന്തങ്ങളായ കൊടുങ്കാറ്റ്, പ്രളയം, പേമാരി, ഉരുൾപൊട്ടൽ, വെള്ളപ്പൊക്കം, മലയിടിച്ചിൽ എന്നിവ നേരിട്ടതായ പ്രദേശങ്ങളിലേക്ക് പലതരം സഹായങ്ങൾ എത്തിക്കുന്ന സന്നദ്ധ സംഘടനകളുമായി ചേർന്നു പ്രവർത്തിക്കാം. വിദ്യാലയങ്ങളിൽത്തന്നെ ക്ലബുകൾ രൂപീകരിക്കാം. അല്ലെങ്കിൽ വൈ.എം.സി.എ, വൈ. ഡബ്ലിയു.സി.എ, ലയൺസ് ക്ലബ...

(973) ഇരുമ്പ് തിന്ന എലി!

  പണ്ടുപണ്ട്, സിൽബാരിപുരത്ത് രണ്ടു കച്ചവടക്കാർ സുഹൃത്തുക്കളായി കഴിഞ്ഞിരുന്ന കാലം. ചീരനും സോമുവും എന്നായിരുന്നു അവരുടെ പേരുകൾ. ചീരൻ്റെ കച്ചവടം ഓരോ ദിനവും നഷ്ടത്തിലായി വന്നു. കയ്യിലുള്ളതെല്ലാം വിറ്റുപെറുക്കി. ഒടുവിൽ, അയൽരാജ്യമായ കോസലപുരംദേശത്ത് എന്തെങ്കിലും ജോലി ചെയ്താൽ ഗുണമാകുമെന്നു പ്രതീക്ഷിച്ച് ചീരൻ അവിടെ പോകാമെന്നു തീരുമാനിച്ചു. അന്നേരം, തൻ്റെ കച്ചവടത്തിൽ ഉടനീളം പ്രധാന പങ്കു വഹിച്ച നല്ലൊരു ഇരുമ്പു തുലാസ് വിട്ടുകളയാൻ മനസ്സു സമ്മതിച്ചില്ല. അതിനാൽ സോമുവിൻ്റെ കടയിൽ ചെന്ന് ചീരൻ പറഞ്ഞു -" ഈ തുലാസ് നീ സൂക്ഷിക്കണം. തിരികെ എന്നെങ്കിലും നാട്ടിൽ വന്നാൽ മാത്രം ഇതു തിരികെ തന്നാൽ മതി" ചീരൻ കോസലപുരത്തു ചെന്ന് പലതരം ജോലികളിൽ എർപ്പെട്ട് നാട്ടിലേക്കു തിരികെ വന്ന് വീണ്ടും കച്ചവടം നടത്താനുള്ള പണം സമ്പാദിച്ചു. തിരികെ എത്തിയപ്പോൾ പുതിയ തരത്തിലുള്ള കച്ചവടം തുടങ്ങാൻ തീരുമാനിച്ചു. അയാൾ സോമുവിൻ്റെ അടുക്കലെത്തി - "സ്നേഹിതാ, ഞാൻ നിന്നെ ഏൽപ്പിച്ച തുലാസ് തിരികെ വേണം" പക്ഷേ, സോമു നിഷേധിച്ചു - "ഞാൻ നിനക്കു തരാനായി ചാക്കിനുള്ളിൽ സൂക്ഷിച്ചതായിരുന്നു. എന്നാൽ എലി അത് കരണ്ടു തിന്നു!" നല്ല ത...

(972) ആമയുടെ ആകാശയാത്ര!

  സിൽബാരിപുരം ദേശത്ത് കാടിനുള്ളിലെ ഒരു കുളമായിരുന്നു അത്. അവിടെ രണ്ട് അരയന്നങ്ങളും ഒരു ആമയും ചങ്ങാതിമാരായി കഴിഞ്ഞിരുന്ന കാലം.  പുറം ലോകത്തെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ ആമ അറിഞ്ഞിരുന്നത് അരയന്നങ്ങൾ പറഞ്ഞിട്ടായിരുന്നു. അവർ പറന്നു നടക്കുന്ന നാട്ടിലെ വിശേഷങ്ങൾ ആമയോടു വിസ്തരിക്കുകയും ചെയ്യും. ഒരു ദിവസം - വരാൻ പോകുന്ന വരൾച്ചയെ കുറിച്ചായിരുന്നു അവരുടെ സംസാരം. അരയന്നങ്ങൾ പറഞ്ഞു -"ഞങ്ങൾ പോയ സ്ഥലങ്ങളിലെല്ലാം വല്ലാത്ത ജലക്ഷാമമാണ്. ഈ കുളത്തിലെയും വെള്ളം കുറയുകയാണ്. നീ എവിടെ പോകും?" ആമ ചോദിച്ചു - "നിങ്ങൾ എവിടെയെങ്കിലും വറ്റാത്ത വെള്ളമുള്ള സ്ഥലം കണ്ടോ?" അരയന്നങ്ങൾ: "ഞങ്ങൾ കണ്ടത്  ഒരു പുഴയാണ്. അത് ജല സമൃദ്ധമാണ്. പക്ഷേ, ജനത്തിരക്കുള്ള സ്ഥലം കഴിഞ്ഞു വേണം പോകാൻ. നിനക്ക് ജീവൻ പോലും നഷ്ടപ്പെടും" രണ്ടു ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അരയന്നങ്ങൾ ഒരു സൂത്രം കണ്ടു പിടിച്ചു. "ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരും ഒരു ചെറിയ വടി കടിച്ചു പിടിച്ച് പറക്കാം. നീ അതിൻ്റെ നടുവിൽ കടിച്ചു തൂങ്ങിക്കിടന്നാൽ മതി" അതിൻപ്രകാരം അവർ പറക്കാൻ തുടങ്ങി. താഴെയുള്ള കാഴ്ചകൾ കണ്ടിട്ട് ആമയ്ക്ക് അത്ഭുതമായി. അതിനിടയിൽ ഗ്രാമത്തിലെ കുട്ടികൾ വിള...

(971) കുരുവിയും കുരങ്ങനും!

  പണ്ടു പണ്ട്, സിൽബാരിപുരം രാജ്യമാകെ കാടുപിടിച്ചു കിടക്കുന്ന കാലം. കാട്ടിലെ ഒരു മരത്തിൽ കുരുവി മനോഹരമായ കൂടുണ്ടാക്കി അതിനുള്ളിൽ സുഖമായി കഴിഞ്ഞു വന്നു. താമസിയാതെ മഴക്കാലം ആരംഭിച്ചു. കാട്ടിലെങ്ങും വല്ലാത്ത തണുപ്പ് അനുഭവപ്പെട്ടു. ഏറെ നേരം കൂട്ടിൽ കിടന്നുറങ്ങിയ ശേഷം കുരുവി ഉന്മേഷം കിട്ടാനായി വെളിയിലൂടെ ചിറകടിച്ചു പറന്നു. അന്നേരം, കുറെ മിന്നാമിനുങ്ങുകൾ തിങ്ങി നിറഞ്ഞിരിക്കുന്ന മരച്ചുവട്ടിൽ അതിനടുത്തായി ഒരു കുരങ്ങൻ ഇരിക്കുന്നത് കുരുവിയുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു. കുരുവി ചോദിച്ചു - "നീ എന്താണ് ഈ ചെയ്യുന്നത്?" കുരങ്ങൻ പറഞ്ഞു -"ഞാൻ തണുപ്പ് അകറ്റാനായി തീ കായുകയാണ് " കുരുവി കുരങ്ങനെ പരിഹസിച്ചു ചിരിച്ചു - "എടാ, മണ്ടൻ കുരങ്ങാ, അത് തീയല്ല. മിന്നാമിനുങ്ങുകൾ ഒരുമിച്ച് പ്രകാശിക്കുന്നതാണ് " പക്ഷേ, കുരങ്ങൻ അതു സമ്മതിക്കാതെ ഗോഷ്ഠി കാണിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. കുരുവി പിന്നൊന്നും പറയാതെ തിരികെ കൂട്ടിൽ ചെന്ന് ഉറക്കമായി. കുരങ്ങൻ ഏറെ നേരം ഇരിന്നിട്ടും ചൂട് ഒട്ടും കിട്ടാതെ വന്നപ്പോൾ ആകെ ദേഷ്യമായി. അവൻ നിരാശയോടെ നടന്ന് ഒരു മരച്ചുവട്ടിൽ ചുരുണ്ടു കൂടി ഇരുന്നു. കുറെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കുരുവി ഉണർന്നു. താഴെ ...

(970) ഞണ്ടുകളുടെ ബുദ്ധി!

  സിൽബാരിപുരം ഒരു കാട്ടു പ്രദേശമായി മനുഷ്യവാസമില്ലാതെ കിടന്ന കാലം. അവിടെയുള്ള ഒരു കുളത്തിൽ കുറെ ഞണ്ടുകളുണ്ട്. ഞണ്ടിൻകുഞ്ഞുങ്ങൾ അനേകമാണ്. പറന്നു പോകുന്നതിനിടയിൽ ഈ കുളത്തിലെ ഞണ്ടുകളുടെ ബഹളം രണ്ടു കൊറ്റികൾ കാണുകയുണ്ടായി. അവർ പറഞ്ഞു -"നമുക്ക് ഇതിനടുത്ത മരത്തിൽ ഒളിച്ചു താമസിക്കാം. വിശപ്പു തോന്നുമ്പോൾ യഥേഷ്ടം രുചിയേറിയ ഞണ്ടിറച്ചി തിന്നാമല്ലോ" അങ്ങനെ ആ മരത്തിൽ താമസമാക്കി. ഞണ്ടിൻ്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഒളിച്ചിരുന്ന് നിരീക്ഷിച്ച് തട്ടിയെടുക്കാനും തുടങ്ങി. ക്രമേണ ഞണ്ടുകളുടെ എണ്ണം കുറഞ്ഞുവരുന്നത് ഞണ്ടുകളുടെ തലവൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. ഒടുവിൽ കൊറ്റികൾ പിടിച്ചു തിന്നുന്നതാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കി. പക്ഷേ, ഞണ്ടുകൾ നിസ്സഹായരായിരുന്നു. അവർ പറഞ്ഞു -"പറന്നു നടക്കുന്ന കൊറ്റികളെ നമ്മൾ എന്തു ചെയ്യാനാണ്?" അന്നേരം, കൂട്ടത്തിൽ പ്രായമേറിയ ഞണ്ടച്ചൻ പറഞ്ഞു -"നമുക്ക് എന്തെങ്കിലും സൂത്രം പ്രയോഗിച്ചു മാത്രമേ ശത്രുക്കളെ നശിപ്പിക്കാൻ പറ്റൂ" അങ്ങനെ, അവരെല്ലാം കൂട്ടായി ആലോചിച്ചപ്പോൾ ഒരു വേലത്തരം ഉദിച്ചു. അതിൻപ്രകാരം, അവർ കുളത്തിലെ തവളകളുടെ സഹായം തേടി. കാട്ടിലെ പലയിടങ്ങളിൽ കിടന്ന മുട്ടത്തോടുകൾ തവളകൾ കടിച്ചെടുത്ത് ...

(969) പ്രാവുകളുടെ സൈന്യം!

  സിൽബാരിപുരം ദേശത്തെ കാട്ടിൽ അനേകം പ്രാവുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവർക്കൊരു രാജാവുണ്ടായിരുന്നു. പ്രാവു പ്രജകൾ എല്ലാവരും പ്രാവുരാജൻ എന്നായിരുന്നു ഈ നേതാവിനെ വിളിച്ചിരുന്നത്. പ്രാവുകളുടെ സംഘം തീറ്റ തേടി പോകുമ്പോൾ പ്രാവുരാജനാണു മുന്നിൽ പറക്കുക. എന്നിട്ട്, അവൻ്റെ നിർദ്ദേശം അനുസരിച്ചാണ് കാര്യങ്ങൾ മുന്നോട്ടു പോകുന്നത്. ഒരു ദിവസം, അവർ കാട്ടിലെ തെക്കുദിക്കിൽ നിന്നും കിഴക്കു ദിക്കിലേക്കു പറക്കുകയായിരുന്നു. പ്രാവുരാജൻ ഉറക്കെ പറഞ്ഞു -"കൂട്ടരെ, ആ കുന്നിൻ ചെരിവിൽ ഗോതമ്പുമണികൾ ചിതറിക്കിടക്കുന്നുണ്ട്. നമുക്ക് അവിടെ താഴാം" അവരെല്ലാം ഒന്നിച്ച് പറന്നു ചെന്ന് ഇരുന്നതും അവരുടെ മുകളിലേക്ക് വല വന്നു വീണു! ഏതോ വേട്ടക്കാരൻ കെണിയൊരുക്കി വച്ചിട്ട് പോയതായിരുന്നു. എല്ലാ പ്രാവുകളും പേടിച്ചു വിറച്ചു കരഞ്ഞു! എന്നാൽ, പ്രാവു രാജൻ എങ്ങനെ പ്രജകളെ രക്ഷിക്കാമെന്നാണു ചിന്തിച്ചത്. അവൻ പറഞ്ഞു -"നിങ്ങൾ പേടിക്കാതെ. വേട്ടക്കാരൻ വരുന്നതിനു മുൻപ് നമുക്ക് രക്ഷപെടണം. ഈ വലിയ വല കെട്ടിയിരിക്കുന്നത് നാലു ഭാഗത്തും ചെറിയ ചരടിലാണ്. നമ്മൾ ഒന്നിച്ച് ഒരേ  നിമിഷം പരമാവധി ശക്തിയിൽ ചിറകടിച്ച് ഉയർന്നാൽ നമുക്ക് വലയുമായി ഉയരാൻ പറ്റും...

(968) മൂഷികകുമാരി!

  ഒരു കാലത്ത്, സിൽബാരിപുരം ദേശത്ത് അത്ഭുത സിദ്ധികൾ ഉള്ള ഒരു സന്യാസി ജീവിച്ചിരുന്നു. അയാൾ തപസ്സ് അനുഷ്ഠിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന സമയത്ത്, മുകളിലൂടെ ഒരു പരുന്ത് പറന്നുപോയി. പരുന്തിൻ്റെ കാലിൽ ഒരു ചുണ്ടെലിയുണ്ടായിരുന്നു. എങ്ങനെയോ പരുന്തിൻ്റെ കാലിൽ നിന്നും പിടിവിട്ട് എലി താഴേക്കു വീണു. വീണതാകട്ടെ, സന്യാസിയുടെ മടിയിലേക്ക്! പക്ഷേ, അദ്ദേഹത്തിന് ഒട്ടും ദേഷ്യം തോന്നിയില്ല. കാരണം, മുകളിൽ നിന്നും മരണവെപ്രാളത്തിൽ വീണതാണെന്ന് അതിൻ്റെ പരിക്കുകൾ കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സിലായി. ഉടൻ, എലിയെ പരിചരിച്ചപ്പോൾ അത് സുഖം പ്രാപിച്ചു. പിന്നീട്, സന്യാസിയുടെ ചങ്ങാതിയായി മാറുകയും ചെയ്തു. അങ്ങനെ സംപ്രീതനായ സന്യാസി തൻ്റെ ദിവ്യശക്തിയാൽ എലിയെ സുന്ദരിയായ യുവതിയാക്കി മാറ്റി. തുടർന്ന്, സന്യാസി അവളോട് വിവാഹം ചെയ്യാനുള്ള വരനെ നോക്കട്ടെയെന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു -"എനിക്ക് ഈ ലോകത്തെ ഏറ്റവും ശക്തനെ വിവാഹം ചെയ്യണം" ഉടൻ, സന്യാസി സൂര്യനോട് ഈ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ മറുപടി ഇപ്രകാരമായിരുന്നു - "ഞാൻ ശക്തനാണെങ്കിലും എൻ്റെ പ്രകാശത്തെ മറയ്ക്കാൻ മേഘങ്ങൾക്കു കഴിയും" ഉടൻ, ഇതേ വിവാഹ കാര്യം മേഘത്തോടു ചോദിച്ചു. മേഘം നിരസിച്ചു - "ഞാൻ കാറ്...

(967) യുവാവിൻ്റെ കൂട്ട്!

  സിൽബാരിപുരം ദേശത്ത് ഒരു സാധാരണ കുടുംബത്തിൽ അമ്മയും മകനും ജീവിച്ചിരുന്ന കാലം. ഒരിക്കൽ, ആ യുവാവിന് ദൂരെ ദേശത്തുള്ള പുരാതന ക്ഷേത്രത്തിൽ ഒരു വഴിപാട് നടത്തേണ്ട കാര്യമുണ്ടായി. കുറെ ദിവസങ്ങളുടെ യാത്ര വേണ്ടി വരും. അപ്പോൾ അമ്മ പറഞ്ഞു -"ഇത്രയും ദൂരം നിന്നെ ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് എങ്ങനെ അയയ്ക്കും? കൂട്ടിന് പോരാൻ ഈ പ്രായത്തിൽ എനിക്കു നടക്കാനും പറ്റില്ലല്ലോ" മകൻ പറഞ്ഞു: " അമ്മേ, ഞാൻ പോകുന്ന വഴിയിൽ നന്നായി ശ്രദ്ധിച്ചുകൊള്ളാം" എങ്കിലും അമ്മയ്ക്ക് ഒട്ടും മനസ്സമാധാനം കിട്ടിയില്ല. ആ സ്ത്രീ മകനുള്ള ഭാണ്ഡക്കെട്ട് തയ്യാറാക്കി പൊതിച്ചോറും വെള്ളവും തുണികളും എല്ലാം അതിൽ വച്ചു. എന്നാൽ, അവൻ ഇറങ്ങുന്നതിന് തൊട്ടു മുൻപ്, മുറ്റത്ത് വലിയ ഞണ്ട് അലഞ്ഞു നടക്കുന്നത് അമ്മയുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു. പെട്ടെന്ന്, ഒരു കർപ്പൂരച്ചെപ്പിൽ ഈ ഞണ്ടിനെ പിടിച്ച് അടച്ച് മകനു കൊടുത്തു. ''മകനേ, നിനക്കു തുണയായി ഒരു ഞണ്ടിനെ കർപ്പൂരച്ചെപ്പിൽ അടച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇതും കൂടി തുണിയിൽ വച്ചുകൊള്ളൂ" മകൻ എന്തിനെന്ന് ചോദിക്കാതെ അമ്മയെ അനുസരിച്ചു. യുവാവ് യാത്രയായി. കുറെ ദൂരം നടന്നപ്പോൾ ക്ഷീണിച്ചതിനാൽ ഒരു മരത്തണലിൽ അതിൻ്റെ വേരിൽ ചാരി...

(966) സന്യാസിയും വടിയും

  സിൽബാരിപുരം ദേശത്ത് ഒരു സന്യാസി ഒറ്റയ്ക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്ന സമയം. പഴയ ചെറിയ വീട്ടിലായിരുന്നു അയാൾ ജീവിച്ചിരുന്നത്. പകൽ സമയം ഭിക്ഷാടനത്തിലൂടെ അരിയും മറ്റു പല തരം ആഹാരങ്ങളും അയാൾ കൊണ്ടുവരുമ്പോൾ അതൊക്കെ മിച്ചം വരുന്നതു പതിവാണ്. അത്, അയാൾ തൻ്റെ കിടപ്പുമുറിയിലെ കയറു കട്ടിലിൻ്റെ സമീപത്തായി കെട്ടിയിരിക്കുന്ന ഉറിയിലാണ് തൂക്കിയിടുക. എന്നാൽ, കയറു വഴി താഴേക്ക് ഇറങ്ങി ഒരു കൂട്ടം എലികൾ അതെല്ലാം മോഷ്ടിക്കുന്നതു പതിവായി. എന്നാൽ, രാത്രിയിൽ ഇവറ്റകളുടെ ശല്യം കാരണം സന്യാസിക്ക് ഉറക്കത്തിനു ശല്യമായി. അപ്പോൾ, അയാൾ അതിനൊരു പരിഹാരം കണ്ടുപിടിച്ചു - നല്ല കട്ടിയുള്ള വടിയെടുത്ത് ഉറക്കത്തിനിടയിൽ യാന്ത്രികമായി നിലത്ത് തല്ലിക്കൊണ്ടിരിക്കുക! ആ ശബ്ദം കേട്ട് എലികൾ പേടിച്ച് ഓടും. അതേസമയം, എലികളുടെ തലവൻ കൂട്ടരോടു പറഞ്ഞു -" ഈ സന്യാസി എന്തൊരു ദുഷ്ടനാണ്. മിച്ചം വരുന്നത് ഉറിയിൽ സൂക്ഷിച്ച് നാളെ അതിൻ്റെ രുചി കെടുമ്പോൾ മുഴുവനും എടുത്തു പറമ്പിൽ കളയും. അവിടെ നമുക്ക് ഇതുപോലെ തിന്നാൻ പോയാൽ അപകടമാകും" മറ്റൊരു പ്രായമായ എലി പറഞ്ഞു -"അയാളുടെ ഉറക്കത്തിലെ വിക്രിയ സ്വയം അപകടമേ വരുത്തൂ" കുറെ ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സന്യാസിയു...

(965) രണ്ടു തലയുള്ള പക്ഷി!

  പണ്ടു പണ്ട്, സിൽബാരിപുരം ദേശത്ത് ഒരു കിളിക്കുഞ്ഞ് മുട്ട വിരിഞ്ഞ് പുറത്തു വന്നപ്പോൾ രണ്ടു തലയുമായി വിചിത്ര ജനനമായിരുന്നു അത്. അതിനാൽ മറ്റു പക്ഷികൾ ഇവനുമായി കൂട്ടു കൂടിയില്ല.  ആ പക്ഷി വളർന്നു വലുതായി. രണ്ടു തലയും ചുണ്ടും ഉള്ളതിനാൽ ഓരോ തലയ്ക്കും ഇഷ്ടമുള്ള ആഹാരം തിന്നാം. പക്ഷേ, അതെല്ലാം ഒറ്റ വയറ്റിലേക്കാണ് ചെല്ലുന്നത്. ഒരു ദിവസം, നല്ല രുചിയുള്ള പഴം കിടക്കുന്നതു കണ്ടപ്പോൾ ഇടതു ചുണ്ട് അത് കൊത്തിയെടുത്തു. അന്നേരം വലതു തല പറഞ്ഞു -"എടാ, പകുതി എനിക്കു തരണം. വല്ലാത്ത കൊതി തോന്നുന്നു" അപ്പോൾ, ഇടതുതല അതു നിഷേധിച്ചു - "ഞാൻ തിന്നാലും നീ തിന്നാലും ഒരേ വയറ്റിലേക്കാണല്ലോ പോകുന്നത്?" വലതൻ ഒന്നു കൂടി പരിശ്രമിച്ചുനോക്കി - "പക്ഷേ, എൻ്റെ വായ്ക്കും രുചിയും വിശപ്പും ഉണ്ടെന്ന് നീ ഓർക്കണം" എന്നാൽ, ഇടതൻ അതൊന്നും കേട്ടതായി ഭാവിച്ചില്ല. അതോടെ വലതു തല വിഷാദത്തിലേക്കു പോയി. തക്ക സമയത്ത് കൂടുതൽ ആവേശത്തോടെ ഇടതൻ വലതൻ്റെ ആഹാരം കൂടി കഴിച്ചു. അടുത്ത ദിവസം, കുറച്ചു പഴങ്ങളും കായ്കളും നിലത്തു കിടക്കുന്നതു കണ്ട് പക്ഷി അങ്ങോട്ടു പറന്നു. ഉടൻ, വലതു തലയുടെ ചുണ്ട് ഒരു കായ കടിച്ചെടുത്തു. പെട്ടെന്ന്, ഇ...